“We moeten stoppen. Ik heb last van hartkloppingen”. Het was de vierde dag van onze vakantie in Oostenrijk. Een prachtige dag, de zon scheen volop aan een strakblauwe hemel en de omgeving was in één woord geweldig. Met het kabelbaantje waren we omhoog gegaan en we waren net lekker aan de wandel toen ik ineens druk op mijn borst voelde. Nu zat ik daar bovenop een berg met hartkloppingen en ik raakte in paniek.
De vakantie, waar ik zo naar uit gekeken had en waarin ik mij – zo had ik me vast voorgenomen – weer helemaal zou opladen, bleek een grote tegenvaller. De rust, waar ik zo naar verlangde en die ik ontzettend hard nodig had, kwam niet. Integendeel, daar zat ik bovenop een berg met hartkloppingen in een paniekaanval. Ik wist één ding zeker: zo kon het niet doorgaan.
Alle stress kwam eruit tijdens de vakantie
De aanloop naar de vakantie was hectisch: de afronding op het werk, het inpakken van de campingspullen en de reis met de vele files was slopend. Maar eenmaal aangekomen en geïnstalleerd op de camping kon het grote relaxen beginnen: lekker vier weken niks doen, beetje luieren en lezen. Tenminste, dat was het plan maar dát faalde jammerlijk.
Ik kon me niet ontspannen en kreeg juist allemaal klachten. Bijna elke dag stond ik op met hoofdpijn. Ik was al moe van het wandelingetje naar de bakker op de camping om broodjes te halen. Als ik even rustig ging zitten, voelde ik de druk op mijn borst opkomen. Ik voelde me labiel en snel emotioneel. Deed onaardig en kortaf naar de kinderen en had totaal geen energie om gezellig mee te doen met het gezin. Ik snakte naar RUST (met hoofdletters): even ontspannen en genieten met een boekje bij het zwembad. Ik was zo moe en toch het lukte me gewoon niet om me te ontspannen. Ik voelde me eerder slechter dan beter worden. Hoe kon het dat ik niet kon genieten? Ik was toch vrij? Ik hoefde niks?
Chronische stress los je niet op met een paar weken vakantie
Ik hield van mijn werk, maar door bezuinigingen was er de afgelopen jaren steeds meer op mijn bordje komen te liggen. Eerst zag ik dat als een uitdaging. Toen daar de zorg om (en voor) mijn ongeneeslijk zieke vader bij kwam, vond ik het vooral veel en zwaar. Hoe zwaar het ook was ik moest dóór want ik kon mijn werk, mijn gezin en mijn ouders niet in de steek laten. Dat voelde als falen. Ik hield mezelf staande met gedachten als “het is bijna weekend” en “ach nog even en dan wordt het vast rustiger” of zoals nu “vier weken lang ga ik heerlijk relaxen en uitrusten, dan komt alles goed”.
Maar ik hield mezelf natuurlijk voor de gek. Juist op de vakantie – waar ik even niets moest – weigerde mijn lichaam als het ware dienst. Voelde ik de hevige vermoeidheid, de hoofdpijn, de zere nek en kwamen dus ook de hartkloppingen. De langdurig opgebouwde stress sloeg genadeloos toe.
Wat chronische stress met je doet
Inmiddels weet ik wat chronische stress met je lichaam doet en hoe het kon gebeuren dat ik me fysiek en mentaal zo slecht voelde op mijn vakantie.
In het kort komt het erop neer dat je lichaam bij stress hormonen aanmaakt: adrenaline bij acute stress en later cortisol om te kunnen omgaan met langdurige stress. Cortisol zorgt ervoor dat je continu alert en “aan” staat. Je bloeddruk stijgt, je ademhaling versnelt en er gaat bloed naar je spieren om snel in actie te kunnen komen. Deze verhoogde staat van paraatheid wordt een soort “nieuwe normaal” voor je lichaam. Dit helpt je om dóór te kunnen gaan terwijl je roofbouw pleegt op je lichaam. Je voelt niet meer hoe het echt met je is totdat je er niet meer omheen kunt.
Ik bleek een burn-out te hebben
En zo zat ik daar bovenop de berg in paniek met hartkloppingen. Gelukkig zakte het snel, maar toen kwamen de tranen. Ik was op en als ik dacht aan werk en thuis, dan kon ik alleen maar huilen. Ik was zo moe en het lukte me gewoon niet om de broodnodige rust te vinden. Hoewel het in de loop van de vakantie langzaamaan iets beter met me ging, was het geen geslaagde vakantie. Achteraf gezien was het logisch dat ik me niet kon ontspannen en tot rust komen met een lijf dat voortdurend “aan” stond. Ik had immers al tijden last van hevige stress.
Op vakantie hoefde ik even niets te doen en toen pas werd ik me bewust van hoe het werkelijk met mij gesteld was. Na die vakantie bleek ik een burn-out te hebben.
Ik schakelde een burn-out wandelcoach in. Door het wandelen in de natuur kwam ik tot rust en kreeg ik weer energie. Door de gesprekstherapie en de praktische oefeningen leerde ik grenzen stellen en “nee zeggen”. Ik ontdekte waar ik blij van werd en besloot mijn hart te volgen. Ik heb ik meer dan 100 mensen mogen begeleiden bij hun burn-outherstel en re-integratie.
Denk jij nu “hé dit lijkt wel op mijn verhaal”? Al is het maar een deel ervan. Wees er op tijd bij en maak hier vandaag nog een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek (inclusief persoonlijke burn-out test). Aan de hand van de burn-out test leg ik je uit hoe ik jou kan helpen om weer met plezier (en een tikkeltje gezonde stress) te kunnen leven en werken.